Ağaç

 Yağmur yagmis sokaklarima bir gece 

Usumusuz,islanmisiz,yorulmusuz

Arsiz ruzgar ne var ne yoksa goturmus

Cirilciplak saclarimizi savurmus

Etrafimizi sarmis sari askerler

Yok yere mecalsizce teslim olmusuz

Hantal bedenlerimiz gitmez bir adim

Kacamayiz bu sondan ne dun ne yarin

B.T(Luna)

Çiçekler

kağıttan bir ucak yapsak hıc bılmedıgımız bır yere gıtsek ıhtısamıyla korkutmasın bızı mutevazi bir sehırde kalsak .rengarenk çiçekleri olsa solgun sarı laleler,yorgun papatyalar,ve yıldız çiçeği.Dokunsa sesizce uzakta çalan nameler ahenginde kaybolsak

Sİz hep ...?

     Siz hep böyle güzel miydiniz? Hiç Moda da yürüdünüz mü mesela? Sanki topuk sesleriniz Moda  yokuşlarında dolaşmış  ,saçlarınızı dağıtmış gibi rüzgar.Doğru söyleyin Kalamış'tan gelmiş kadar yorgun düştünüz.Bir yabancı tenhalığında yüzünüz.Siz hep böyle sessiz miydiniz? Kim çaldı kelimelerinizi?
     Ayrılık edasında gözleriniz,buğulu her an ağlayacak kadar kederli bakışlarınız.Kim almış ki en gözde yıllarınızı?Yas kaç gün sürer sizin orada? Gelmeyecek olana ağıtlar yakar mısınız?
    Siz hep böyle güzel miydiniz?.Bir duru suskunluğun ardında esen fırtınalar bunca kaybın sermayesi mi yoksa?
    Hayır, siz bir şey anlatacak değilsiniz .Gözleriniz karanlığınızın renginde , ıssızlığınız kadar yabancı.Yalnız dudaklarınız bir kaç duanın zikrinde, huşu içinde.Kaygılarınız,korkularınız bir bir peşinizde.
  Sahi!  Siz hep böyle güzel miydiniz?

Başlangıcı olmayan yazı

Boşluk bomboş. bembeyaz bomboş, ne yerleştirirsen yerleştir hadi! , Hiç dolmayacak kadar geniş,hiç sığmayacak kadar dar .Buyur burdan yak !dedirtecek kadar unutulmuş.Unutulmayacak kadar önemli.Arayışlar içinde kendini bulmak .Geç kalmamış olmayı ummak!

Vaveyla

   Haykırışı tüm ruhları sarstı.Çirkindi,soğuk esen bir rüzgar kadar çirkin.Ağaçların dallarını kıran fırtına kadar hoyrat.Ve her ne varsa birbirine katmadan gitmedi.Uğultunun böylesini  işitmemişti kulaklar.

    "Canın yanması" ne demek hiç tatmamıştı  ömründe.Bundandı böylesi haykırışı.Umursamaz bakışlar onu deli ediyordu.Sanki bilmeliydik onun acısını ,yaralarının nasılda kanadığını.Aklından geçenleri,ruhunun incindiğini bilmeli ve onunla birlikte ağlamalıydık.Ne çocuksu bir enaniyetti bu!  Dindirmeliydik ıstırabını.

    Acı siren sesiydi haykırışı ,vahşi bir hayvanın son nefesi gibi .Uluyordu son kez .Yalnızlık ne kadar acı.